Ghazal

Ghazal

ਫੱਕਰ ਹੋਈ ਜੀਭ, ਫਾਕੇ ਕੱਟੇ ਨਾ।
ਜੀਭਾਂ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾਇਆ ਪੁੰਨ ਖੱਟੇ ਨਾ॥
ਤੁਰ ਕੇ ਪੈਂਡਾ ਸਰ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਜਾਂਣਿਆ।
ਪੈਰਾਂ ਚ ਨੇ ਛਾਲੇ, ਲੱਭਦੇ ਵੱਟੇ ਨਾ॥
ਬੱਕਸ਼ਣ ਦੀ ਰਵਾਇਤ ਉਹੀ ਜਾਂਣਦੇ।
ਸੀਨੇ ਖਾਧੇ ਨਸ਼ਤਰ, ਪੁਲਾਂਘਾਂ ਪੱਟੇ ਨਾ
ਦੋਲਤ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਹੋਂਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ।
ਠੂਠੇ ਚ ਦੋ ਧੇਲੇ, ਗਹਿਣੇਂ ਗੱਟੇ ਨਾ॥
ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਵਾ ਹੁਂਣ ਬੇਕਾਰ ਹੈ।
ਸੁਨੇਹੇ ਦੀ ਆਮਦ, ਘਰ ਪੱਟੇ ਨਾ
ਭੁੱਖ ਦੀ ਫਿਕਰ “ਬਲਜੀਤ” ਕਿਉਂ ਕਰੇ
ਆਦਤ ਭੋਲੀ-ਭਾਲੀ, ਪੱਤਲ ਚੱਟੇ ਨਾ

Ghazal

                                                                                ਹੂੱਕ


ਦੋ ਆਨੇ ਚ ਸਿੱਦਕ ਮੈਂ ਵੇਚੀ, ਦੋ ਆਨੇ ਚ, ਰੱਬ ਵੇ।
ਰੂੱਹਾਂ ਵਾਲਾ ਸਾਕ ਨੀ ਜੁੱੜਣਾਂ, ਕੀ ਬੈਠਾ ਮੈਂ ਲੱਭ ਵੇ॥
ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਵਾਲੇ, ਕੁੱਝ ਪੱਤਰੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਏ।
ਪਾਟ ਗਏ ਸੱਭ ਫੀਤਾ-ਫੀਤਾ, ਨਾ ਮਿੱਟਿਆ ਉਹ ਡੱਬ ਵੇ
ਛੇਤੀ-ਛੇਤੀ ਕੰਮ ਮੁਕਾਏ, ਵਿਹਲ ਮਿਲੀ ਨਾ ਕਾਈ
ਸਾਂਈ ਹੂੱਕ ਚੁਬਾਰੇ ਸੁਂਣਦੀ ,ਧਰਤ ਲੱਗੇ ਨਾ ਪੱਬ ਵੇ
ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਕਰਦੇ, ਲੰਘੀਆਂ ਕਈ ਬਾਹਾਰਾਂ
ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਚੱਕੀ ਮੈਂ ਪੀਹਾਂ, ਨਾ ਮੁੱਕਿਆ ਇਹ ਜੱਭ ਵੇ

                                                                              ਮੋਸੱਮ
ਬੱਦਲ, ਕਾਲੇ ਚਿੱਟੇ, ਲੰਘਦੇ।
ਪੀਘ ਪੈਂਦੀ ਸੱਤਰੰਗੀ ਹੈ॥
ਹਵਾ ਦੀ ਆਦਤ, ਸਣਿਆ,
ਝੱਖੜ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗੀ ਹੈ
ਕਲੀ ਤੇ ਸ਼ਬਾਬ ਆ ਗਿਆ
ਮੋਸਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮੰਗੀ ਹੈ
ਝੱਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਭੱਟਕਣ
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਤੰਗੀ ਹੈ
ਇਸ਼ਕੇ ਵਾਲਾ ਜ਼ਹਿਰ ਚੱੜ ਗਿਆ
ਰੂੱਹ ਨੈਂਣਾਂ ਨੇ ਡੰਗੀ ਹੈ
ਮੋਤ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਚੁੱਪ-ਚੁੱਪੀਤੇ
ਉੱਚੀ ਨਾ ਉਹ ਖੰਘੀ ਹੈ
ਬਿਰਹੋਂ “ਬਲਜੀਤ” ਦੀ ਫੁੱਲਵਾੜੀ
ਸਿਆਹ ਰੰਗ ਚ ਰੰਗੀ ਹੈ

I am writing my poem, ghazals for poetry lovers.
enjoy